بررسی ایجاد پوشش پودری نانوکامپوزیت pp/o-mmt بر سطح فولاد ساده کربنی و ارزیابی خواص مکانیکی و مقاومت شیمیایی آن

آمیزه های پلی پروپیلن- نانوذرات سیلیکات اصلاح شده(o-mmt) با روش مذاب و استفاده از مخلوط کن داخلی و اکسترودر دومارپیچه و با به کارگیری مقدار ثابت پلی پروپیلن پیوند داده شده با مالئیک انیدرید(pp-g-ma) تهیه گردیدند. دو نوع o-mmt (c15a, c30b) با غلظتهای مختلف (0-10) درصد وزنی جهت تهیه آمیزه ها در مخلوط کن داخلی به کار گرفته شد. نتایج حاصل از ارزیابی خواص و ساختار آمیزه های مختلف نشان داد که استفاده از c15a سازگاری بیشتری با زمینه پلی پروپیلن، نسبت به c30b دارد و در نتیجه آمیزه ها برای پوشش سطح فلز با این نوع نانوذره(c15a ) و با به کارگیری اکسترودر دومارپیچه تهیه شدند(نمونه های نانوکامپوزیتی به فرم گرانول).گرانول ها در یک آسیاب مخصوص به پودر تبدیل گردیدند. نمونه ها ی فلزی در اندازه های مورد نیاز تهیه شدند و با دو روش اچ اسیدی و الکتروپولیش مرحله آماده سازی سطح را پشت سر گذراندند. پودرهای تهیه شده توسط دستگاه الکترواستاتیک پاششی بر روی سطح فلز اعمال گردیدند. بعد از این مرحله نمونه ها به مدت 10 دقیقه و در دمای 240 درجه سانتیگراد در داخل آون خلا قرار گرفتند تا پس از ذوب پلیمر یک پوشش یکنواخت بر روی سطح ایجاد شود. نمونه هایی که روش آماده سازی سطح آنها اچ اسیدی بود دارای چسبندگی، مقاومت سایشی، مقاومت در مقابل انعطاف پذیری و مقاومت در برابر خوردگی بالاتری بودند.در نمونه هایی که روش آماده سازی سطح آنها اچ اسیدی بود با افزایش درصد نانوسیلیکات میزان چسبندگی افزایش یافت ولی در نمونه هایی که آماده سازی به روش الکتروپولیش صورت گرفته بود با افزایش درصد نانوسیلیکات میزان چسبندگی کاهش پیدا کرد. در نمونه های اچ شده بیشترین مقاومت سایشی مربوط به نمونه 0/5درصد بود و برای نمونه های الکتروپولیش، با افزایش درصد نانوسیلکات مقاومت سایشی کاهش یافت.بیشترین مقاومت در آزمون مه آب و نمک مربوط به نمونه 0/5درصد با سطح فلز اچ شده بود. نمونه های اچ شده به خوبی 32 روز محیط اسیدی را تحمل کردند ولی بهترین نمونه ه ی الکتروپولیش پس از گذشت 24 ساعت دچار جداشدگی از سطح فلز گردیدند.